Bilimin Mabedinde Yöntem Meselesi

Türkiye'de sosyal bilimler; devlet, özel sirketler, hatta üniversiteler marifetiyle fen bilimlerine nispetle yillardir üvey evlat muamelesi görmüstür. Dahasi sosyal bilimlerle ilgilenenlerin özellikle popüler olanlari, ya dogrudan siyasete girmis, ya da siyasilerle yakin iliskiler kurmuslardir. Bu iliskiler sosyal bilim çalismalarina güveni azaltmistir. Diger taraftan siyasetin gündemiyle ilgili olmayan çalismalara yeteri kadar ilgi duyulmamistir. Dolayisiyla bir kisim doktora çalismalari hariç tutulursa, genel olarak sosyal bilimlerle ilgilenenler, sosyal gerçekligi ortaya koymak yerine, siyasetçi anlayisiyla veya siyasetçilerin görüslerini onaylamak amaciyla çalismalar yapmislardir.Elinizdeki kitapta, Niyazi Berkes, Ziya Fahri Findikoglu, Erol Güngör, Baykan Sezer ve Dogan Ergun'un görüsleri dogrultusunda Emre Kongar'dan Ahmet Yüksel Özemre ve Fetullah Gülen'e, milliyetçilikten Islamciliga, solculuktan Atatürkçülüge kadar, ilerleme felsefesinin bütün pozitivist çocuklarinin yöntem anlayislari tartisilmistir. Türkiye'de bilim insanlarinin çogunlugunun zihniyeti "toplum mühendisligi" yönündedir. Siyasilerin ise oldum olasi bu görüste oldugunu okur zaten çok iyi bilmektedir. -Siyasiler bir yana- bilim insanlarinin asil amaci sosyal hayati degistirmek degil, onu anlamak ve açiklamaktir. Hatta yirminci yüzyilin basindan itibaren, "yasalarin" yerini hizla görelilik, belirsizlik, ihtimaliyet gibi kavramlar alirken, bilimsel dogrularin ucu açik, her zaman sorgulanmaya muhtaç bilgiler oldugu sagir sultanin malumudur. Çogu kez çagin gerçeklerinin uzaginda, elestirel bakis açisindan mahrum bilim dünyamiz, taklitçiligin ötesinde öze dayali hiç bir yöntem üretememektedir. Bu mesele siyasi ve bilimsel alanlarda öylesine yaygin gözlenmektedir ki, kamuoyu tarafindan ne kadar tartisilsa, yeridir.Bilmenin istirabini hissedenlerin arayisi bitmez. Bilme arayisi her ne kadar sikintili olsa da, ilmi ahlak ehilleri bu tartismayi sürdüreceklerdir. (Tanitim Bülteninden)