Immanuel Kant'ın Ahlak Yasasının Hıristiyan Ahlakıyla İlişkisi

Immanuel Kant, ödev ahlakıyla felsefe tarihinde, insanı “özgür birvarlık” olarak tanımlaması sebebiyle önemli bir yer işgal etmiş ve butanımlamadan dolayı onun özgün bir ahlak felsefesi ortaya koyduğukabul görmüştür. Ancak Kant'ın ahlak felsefesi derinlemesine bir incelemeyetabi tutulduğunda, oluşturmuş olduğu kavramların arkaplanında Hıristiyan ahlak öğretisinin derin izleri görülecektir. Ödevahlakı ile Hıristiyan ahlakının öğretileri ilişkilendirildiğinde, iki öğretiarasında benzerlik dikkatten kaçmamaktadır. Çünkü hem Kanthem de Hıristiyan ahlakı vicdana ve niyete önem vermektedir. Özelliklebu iki hususun saflığı her iki öğreti içinde dikkat çekicidir. Faziletve iyiliğin emredilmesi ve çoğaltılması, dolayısıyla da bu hususlarınherkes tarafından ödev sayılması gerektiğini vurgulaması bakımındanbu iki ahlak öğretisi arasında bir ilişki söz konusudur.Kant'ın ahlak felsefesinde oluşturduğu temel kavramların içeriğineinildiğinde Hıristiyan ahlak öğretilerinin etkileri ortadadır ve bukavramların bir şekilde bu ahlaktan türediği dikkatten kaçmamaktadır.Düşünce dünyasında genel bir yargıyla, ahlakın öncelikletemel gereksinimini dinden alan bir disiplin olması sebebiyle, dininahlak üzerinde belirli bir güce sahip olduğu bilinen bir gerçektir.Ahlak üzerine yapılmış olan çalışmalar dikkate alındığındaözellikle koşulsuz buyruk kavramına ya da ahlaksal buyruğun koşulsuzgerçeklikte ortaya atılmış olduğuna yapılan vurgunun birçokdinsel inanç ve felsefi düşüncede ortaya çıktığı görülmektedir.Gelinen aşamada bu çalışmanın temel amacı Kant'ın ahlakanlayışının Hristiyan ahlakının bir devamı niteliğinde olduğunuKant'ın ahlak felsefesinin temel kavramlarından hareketle göstermeyeçalışmaktır.

(Tanıtım Bülteninden)